woensdag 14 augustus 2013

Het testament van Kapitein Crown



















Piraten en strips, dat gaat goed samen. Als kind al las ik de avonturen van Roodbaard, een piraat met een goed hart. De piratenstrips van nu zijn een stuk gewelddadiger, maar het gegeven is in grote lijnen hetzelfde gebleven: vaak gaat het om een schat, waar verschillende mensen op jagen.

Dat is ook het geval in Het testament van kapitein Crown, een strip van Tristan Roulot (tekst) en Patrick Hénaff (tekeningen) over de nalatenschap van een kapitein die zijn bijnaam dankt aan zijn hand, waaraan de laatste kootjes van alle vingers ontbreken. Hij lijdt namelijk aan lepra. Ook zijn kinderen hebben of krijgen last van die aandoening. Strikt genomen kan dat niet - lepra is niet erfelijk. De verminderde weerstand ertegen overigens wel.

Nadat kapitein Crown vermoord is, moet zijn rechterhand Red de vijf bastaardkinderen van de kaper samenbrengen en hen leiden naar de schat van de kapitein. Het is een mooi divers gezelschap: een ingezwachtelde, een mooie vrouw, een kleerkast van een zwarte slavenhandelaar, een monnik en een klein meisje. Al snel vraag je je af hoe betrouwbaar het gezelschap is. En hoe reageert de bemanning op deze vreemde passagiers?

Het eerste deel houdt de spanning goed vast. In enkele flashbacks kom je het een en ander te weten over de herkomst van enkele van de bastaardkinderen en aan het eind van het deel gebeurt er iets wat je niet vaak in stripboeken ziet: het perspectief verandert dusdanig dat je gedwongen wordt op een andere manier mee te leven met de personages.

Red is degene die de lezer door het verhaal geleid heeft. Je weet hoe hij twijfelt aan de betrouwbaarheid van enkele van de bastaardkinderen, doordat hij dat wantrouwen tegen een van de kinderen uitspreekt. Je bent verder benieuwd of hij de nazaten van de kapitein tot bij de schat krijgt. Maar aan het eind van het eerste deel wordt de lezer gedwongen afstand te nemen van Red en zijn sympathie bij de bastaards te leggen.

Dat valt nog niet mee. In deel twee blijken de vijf halfbroers en -zusters wolven voor elkaar. Je vraagt je af of er nog eentje tussen zit die een beetje deugt. Er zijn in dat tweede deel wel erg veel plotwendingen. Het lot wijst steeds een andere begunstigde aan en stort anderen in het ongeluk.

Mij werden die wendingen soms wat te veel. De heldere verhaallijn uit deel 1 werd er minder helder door. Voor mij waren het net iets te veel toevallige omstandigheden, en het handelen van de personages kwam niet op elk moment geloofwaardig over. Maar blijkbaar wilde Roulot vooral inzetten op de spanning en die is er ook in dit deel voorop.

De slotpagina van deel twee is prachtig, al kan ik er vanwege een van de plots niet al te duidelijk over zijn. De stormen zijn geluwd, de overlevende is in rustiger vaarwater terechtgekomen. De adelbrieven die de oudste dochter van de kapitein van haar stiefvader heeft meegekregen hebben de beide delen lang van tijd tot tijd een rol gespeeld. Nu vinden ze hun bestemming. Op het laatste plaatje realiseer je je wat de belangrijkste nalatenschap van de kapitein is en hoe schrijnend dat eigenlijk is.

De tekeningen van Hénaff zijn heerlijk. Hij is erg goed in expressieve gezichten, zijn personages bewegen zich soepel en van tijd tot tijd kiest hij onverwachte camerastandpunten. Dat alles maakt zijn tekeningen dynamisch. Hénaff maakt veel gebruik van schaduwpartijen, die goed passen bij het duistere karakter van het het verhaal. De inkleuring door Jean-Noël le Moal benadrukt dat nog eens. Om de lezer af en toe wat lucht te geven, zijn er ook lichter ingekleurde natuurpassages, met bijvoorbeeld heldere groenen. Maar dan weet je al hoe verraderlijk de natuur is en dat alles een bedreiging kan zijn voor de personages.

Roulot en Hénaff hebben met Het testament van kapitein Crown een stevig verhaal toegevoegd in het segment piratenstrips. Zij hebben een harde wereld geschapen waarin iemand tot het uiterste moet gaan om zich staande te houden en zijn huid te redden. Het verhaal sleurt je gemakkelijk door de twee delen heen. En als je het laatste deel dichtslaat, besef je hoe veilig de wereld is waarin je gewoonlijk leeft. Gelukkig maar.


Het testament van kapitein Crown telt per deel 48 blz. De hardcovers werden uitgegeven door Silvester.




Geen opmerkingen:

Een reactie posten